Als kunsthistoricus interesseer ik mij sterk voor de relatie tussen kunst en natuur. Waarom?

Het is de mens aangeboren om van de natuur te houden. De mensheid is ontstaan in en met de natuur, waardoor onze hang daarnaar zit ingebakken. Biophilia wordt dat genoemd, letterlijk liefde voor het levende. Biophilia is de reden dat vertoeven in de natuur helend en harmoniserend werkt.

Maar de natuur is niet alleen iets buiten ons, we maken er zelf ook deel van uit. Met al onze civilisatie vergeten we dat weleens, en dat heeft de natuur al veel schade berokkend. Een sterkere vereenzelviging van mensen met de natuur komt zowel de natuur als ons ten goede. Daarom houd ik ervan te laten zien hoe kunstenaars zich verbinden met de natuur, of gecultiveerde natuur. Het is boeiend om de ongelimiteerde rijkdom van de natuur weerspiegeld te zien in ontelbare vormen van kunst.